(zabierać siłą)

См. также в других словарях:

• zabierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zabieraćam, zabieraća, zabieraćają, zabieraćany {{/stl 8}}– zabrać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, zabieraćbiorę, zabieraćbierze, zabieraćbierz, zabieraćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrywaćam, wyrywaća, wyrywaćają, wyrywaćany {{/stl 8}}– wyrwać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, wyrywaćrwę, wyrywaćrwie, wyrywaćrwij, wyrywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

• zabrać — dk IX, zabraćbiorę, zabraćbierzesz, zabraćbierz, zabraćał, zabraćany zabierać ndk I, zabraćam, zabraćasz, zabraćają, zabraćaj, zabraćał, zabraćany 1. «pozbawić kogoś czegoś, odebrać coś komuś, wziąć coś sobie» Zabrać koleżance książkę. Złodzieje… …   Słownik języka polskiego

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• anektować — ndk IV, anektowaćtuję, anektowaćtujesz, anektowaćtuj, anektowaćował, anektowaćowany 1. «przyłączać, wcielać siłą do swego państwa część lub całość terytorium innego państwa» 2. książk. «zabierać, zagarniać, zajmować» Anektować dom. Anektować… …   Słownik języka polskiego

• grabić — ndk VIa, grabićbię, grabićbisz, grab, grabićbił, grabićbiony 1. «wyrównywać grabiami powierzchnię ziemi lub zgarniać siano, zżęte zboże, śmieci itp.; zgrabiać» Grabić liście pod drzewami. Grabić grządki w ogródku. 2. «zabierać komuś bezprawnie… …   Słownik języka polskiego

• łupić — ndk VIa, łupićpię, łupićpisz, łup, łupićpił, łupićpiony 1. «bezprawnie, siłą zabierać komuś mienie, rabować, grabić; ciągnąć z czegoś nadmierne zyski; odzierać kogoś z pieniędzy» Banda łupiła domy. Paskarze łupili biedaków. 2. przestarz.… …   Słownik języka polskiego

• rabować — ndk IV, rabowaćbuję, rabowaćbujesz, rabowaćbuj, rabowaćował, rabowaćowany 1. «zabierać komuś siłą, bezprawnie jego własność; grabić, łupić» Rabowali z domów, co się dało. Rabowano mieszkania. 2. górn. «usuwać z wyrobisk obudowę kopalnianą w celu… …   Słownik języka polskiego

• ciągnąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, ciągnąćnę, ciągnąćnie, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować przemieszczanie się czegoś stawiającego opór; wlec, przeciągać, prowadzić :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• grabić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, grabićbię, grabićbi, grabićbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgarniać coś (siano, liście itp.) grabiami; także wyrównywać nimi powierzchnię ziemi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grabić …   Langenscheidt Polski wyjaśnień